Met toestemming overgenomen en vertaald van Institute of Canine Biology (ICB)
Geschreven in 2013 en bewerkt in maart 2015 door Carol Beuchat PhD – vertaald in februari 2016 door Duitse herder Database
- Alle bruikbare genetische variatie die het ras ooit zal hebben, zat in de honden waaruit het ras is opgebouwd. Deze genetische diversiteit is eindig.
- Iedere generatie verdwijnen genen door toeval (dit noemen we genetische drift) en door selectie gemaakt door fokkers. Fokkers selecteren honden met de eigenschappen die ze willen behouden en sluiten andere honden uit van de fokpopulatie.
- Vanwege het gesloten stamboek, worden genen die zijn verdwenen niet vervangen.
- Dus, vanaf dat een ras is gecreëerd en het stamboek is gesloten, is verlies van genetische diversiteit onvermijdelijk en meedogenloos.
- Je kunt niet 1 gen verwijderen uit een populatie. Je moet de hond inclusief alle genen die hij bezit verwijderen.
- Je kunt niet selecteren voor of tegen 1 gen, omdat genen de neiging hebben te vererven in groepen (dit word “linkage” genoemd). Als je dus selecteert voor of tegen 1 gen, selecteer je voor of tegen ze allemaal.
- Fokken op homozygotie van bepaalde eigenschappen is fokken op homozygotie van alle eigenschappen. Homozygotie is de kus des doods voor het immuunsysteem. En, omdat de genetische variatie verminderd, neemt ook het vermogen van de fokker af om een ras te verbeteren door selectie, omdat selectie variatie vereist.
- De gevolgen van inteelt (in alle dieren) zijn verraderlijk, maar voor de hand liggend als je kijkt – verlaagde fertiliteit, moeite met bevallen, kleinere nesten, hogere puppysterfte, puppy’s die niet gedijen, kortere levensduur, enz. Genetisch gezonde honden zouden drachtig moeten worden na een dekking. Ze zouden grote nesten moeten krijgen met robuuste pups en lage sterfte. Dieren die geen levensvatbare nakomelingen krijgen worden uitgesloten door natuurlijke selectie.
- Mutaties van dominante genen worden verwijderd als ze de fitheid verlagen. Recessieve mutaties hebben geen effect behalve als ze homozygoot zijn. Bijgevolg, zeldzame mutaties worden niet verwijderd; ze vererven van generatie op generatie, en elk dier heeft er vele van.
- Wanneer je veel pups fokt met als vader een populaire reu, maak je tientallen kopieën van alle foute mutaties in die reu (welke nooit een probleem vormden omdat ze recessief waren, zie 9.) en verspreid je ze in de populatie. Nu, een (voorheen) zeldzame mutatie zal gemeengoed worden, de frequentie ervan in de populatie zal stijgen en de kans op een homozygoot puppy (met 2 kopieën van die foute mutatie) word groter. En de homozygoot recessieve genen zijn niet langer verborgen.
- Dus, genetische aandoeningen veroorzaakt door recessieve genen verschijnen niet “plotseling” in een ras. Het defecte gen bestond al die tijd al. Maak een miljoen kopieën en plotseling heb je een aandoening.
- Het gebruik van DNA testen om ziekmakende genen uit het ras te verwijderen maakt honden niet gezonder. (zie 2, 5 en 6)
- Het ras blijft elke generatie genen verliezen (per toeval of door selectie) net zolang totdat de genenpool niet langer de genen heeft benodigd voor het bouwen van een gezonde hond.
- Op dit punt, zal het ras er geweldig uitzien (door de selectie op type), maar het zal lijden onder de nadelige effecten van genetische verarming – inteeltdepressie, aandoeningen veroorzaakt door recessieve genen, verhoogd risico op kanker enz.
- De gezondheid van de individuele hond kan niet worden verbeterd zonder het verbeteren van de genetische gezondheid van het hele ras. De enige manier om de genetische gezondheid van een ras te verbeteren is door het beheren van de gezondheid van de genenpool.
- Populatiegenetica biedt hulpmiddelen voor het genetische beheer van rassen. Fokkers die ze begrijpen en gebruiken KUNNEN de gezondheid van de honden die ze fokken verbeteren.