Multidrug Resistance (MDR1)

chelsea maart 2006Wat is het?

Strikt genomen is ivermectine-overgevoeligheid geen aandoening, maar een gevoeligheid voor vergiftiging voor geneesmiddelen zoals ivermectine (veel gebruikt als bestrijdingsmiddel tegen parasieten) middelen tegen diarree bv. Loperamide, pijnstillers acepromazine en buterfanol. Mogelijk zijn er naast deze geneesmiddelen nog anderen die problemen kunnen geven.

 

Symptomen

Zijn vooral van neurologische aard zoals ataxie, depressies, slaperigheid beven en overmatig speekselen. Controle op de aanwezigheid van ivermectine-overgevoeligheid is dus belangrijk bij het voorschrijven van geneesmiddelen.

Oorzaak

Een mutatie in het multidrug resistance gen 1 (MDR1) is verantwoordelijk. Heterozygoten hebben een licht tot matig verhoogde gevoeligheid, terwijl homozygoten voor het mutante allel het meest gevoelig zijn. Het MDR1-gen codeert voor de aanmaak van P-glycoproteïne (P-gp eiwit). Het P-gp eiwit werkt als een pomp, voornamelijk ter hoogte van de bloed-hersenbarrière, die ervoor zorgt dat tal van stoffen de hersenen niet of in slechts zeer geringe hoeveelheden binnendringen.

Mogelijke behandeling en erfelijkheid

Bij dieren met de mutatie wordt bij gebruik van genoemde geneesmiddelen aangeraden om de dosis met 25% te verminderen voor heterozygoot en met 35-50% voor homozygoot overgevoelige dieren. Geneesmiddelen waartegen ivermectine-overgevoelige dieren een normale tolerantie vertonen zijn o.a. cyclosporine, digoxine en morfine.

Ivermectine-overgevoeligheid erft over als een autosomaal partieel dominant (intermediair) kenmerk. De aanwezigheid van het mutante allel kan opgespoord worden via een DNA-test.

bron: Erfelijke afwijkingen bij de hond; Luc J. Peelman

4 gedachten over “Multidrug Resistance (MDR1)

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.