Oorzaak
De oorzaak van deze aandoening (in de Engelse literatuur German Shepherd dog Pyoderma (GSP) genaamd is nog steeds onduidelijk. De aandoening wordt zeer waarschijnlijk autosomaal recessief overgedragen.
Daarnaast spelen andere factoren zoals pulicosis, een vlooienallergie of een allergische dermatitis een predisponerende rol. Tot op heden zijn geen aanwijzingen gevonden voor afwijkingen aan het niet specifieke immuunsysteem. Er zijn wel aanwijzingen gevonden voor een afwijkende cellulaire afweer en er zijn grote hoeveelheden circulerende immuuncomplexen aangetroffen, die wellicht ontstekingen in de huid induceren.
Symptomen
De aandoening is tot op heden uitsluitend waargenomen bij Duitse herders of bastaard Duitse herders. De eerste verschijnselen worden bij de meerderheid van de dieren waargenomen rond de leeftijd van 4-5 jaar. Er bestaat geen geslachtspredispositie.
Het meest karakteristieke voor deze diepe pyodermie zijn pijnlijke kratervormige ulcera (zweren), die spontaan ontstaan en aanwezig zijn op de rug en de laterale zijden van de achterpoten. Vaak zijn deze ulcera (zweren) bedekt met crustae (korsten), waaronder een hemopurulent exsudaat (ontstekingsvocht) aanwezig is.
Dit kan zich uitbreiden naar de ellebogen en het interdigitale gebied en kan zich uiteindelijk uitbreiden over het gehele lichaam. In een beperkt aantal gevallen wordt de GSP gezien in combinatie met perianaal fistels.
Hoewel deze fistels een klinisch beeld opleveren, dat goed in te passen zou zijn binnen de GSP, is het tot op heden onduidelijk of het ook inderdaad hiertoe behoort.
Diagnose
De diagnose wordt gesteld op grond van het klinische beeld, het ras en de leeftijd waarop de eerste verschijnselen zijn gesignaleerd. Bloedonderzoek en histologisch onderzoek van huidbiopten zijn niet specifiek voor GSP. Bacteriologisch onderzoek en een gevoeligheidstest zijn alleen zinvol als wordt overgegaan tot behandeling.
Therapie en prognose
Een langdurige behandeling met antibiotica en/of corticosteroïden geeft meestal slechts een gedeeltelijk en tijdelijk effect.
In veel gevallen eindigt de ziektegeschiedenis ten gevolge van hardnekkige recidieven met een vroegtijdige euthanasie van de hond.